Çocuk, Yüce Allah'ın bir aileye verdiği en kıymetli emanettir. Yeryüzünün kıymetlisi olan insanoğlunun en saf ve en masum halidir.
Anne baba onun varlığına saygı duyarak , 'Allah'ın emaneti ' olduğunu unutmadan hareket etmelidir. “Çocuk benim değil mi? İstediğim gibi davranırım!” deme hakkına hiç kimse sahip değildir.
Yavru bir emanetse, emanetin sahibine gün gelip hesap verilecektir. İncittik mi, onu ihmal ettik mi ? Dilimizden hakaret mi işitti, övgü mü? Elimizden dayak mı yedi, dualı lokmalar mı? Kesemizden haram mı giydi, tertemiz elbiseler mi?
Bir çocuk topluma da emanettir! Onu koruyup kollamak, haklarını çiğnememek, büyüyüp gelişmesine, okuyup öğrenmesine destek olmak anne babasının olduğu kadar toplumunda görevidir.
Ailesini bir şekilde kaybetmiş. Sevgiye, şefkate, ilgiye muhtaç çocukları sahiplenmek, onları kötüden ve kötülüklerden korumak insanlık vazifesi değil midir?
O halde gönlü kırık ve yalnız çocuklara el uzatmak aynı zamanda imanımızın da gereğidir.
Verilen emekle sadece onların değil, toplumun geleceği de kurtulacaktır.
