Bir şeyler gelir aklınıza yazıp yazıp silersiniz. Bir türlü devamını getiremezsiniz, zaman akıp geçer farkına bile varmazsınız. Umutlarınızın tükendiğini düşünürken, birden ışık girer. Umut etmek güzel şeydir, birden aşkı yakaladığını düşünürsün, umut edersin, içinde kelebekler açar, mutluluktan havaya uçarsın.
Sizce nerde yakalarsın aşkı, mantık adı altında mı, yoksa tamamen tesadüf mü? Örneğin; bir insan işini aşk ile yapıyor olabilir. Bu durumda onun işinde mutlu olduğunu gösterir. Ayrıca bir işi aşk ile yapmak, o iş ile ilgili başarıya ulaşmak için önemlidir. Fakat her insanın içerisinde bulunması gereken en önemli aşk duygusu, Allah'a karşı olandır.
İnsanlar birbirlerine aşık olarak, bütün hayatını beraber geçirebilmekte, hatta aile bile kurmakta. Fakat aşk yalnızca iki insan arasında olan bir şey değildir. Aşk bu dünyada var olan diğer canlılara ya da nesnelere karşı da hissedilebilir. Hayatta yapılan her işin içinde aşk duygusu hissedilebilir.
İnsanlar, Allah'ın kendilerine verdiği bu güzel duygunun kıymetini bilmeli, aşka değer vermeli ve ona sahip çıkmalıdır. Günümüz aşk anlayışı maalesef genel anlamda değişmiştir. Eski saf aşkların nesli tükenmek üzeredir. Eskiden mezarda biten aşklar şimdilerde bir kaç yıl, ya da birkaç ay sonra bitiveriyor.
Bu güzel duygunun peşinden gidin ve acısından da tat çıkarmayı öğrenin.
Aşkı kim tarif edebilir? Yalnızca aşık olan mı? Yoksa yalnız olan mı tarif edebilir?
Ya da aşkın var mıdır bir tarifi?