İnsan insana değince ne çok mâna gelir akla öyle değil mi?
Misal;
Bazı insanlar, bazı insanlara
İmtihandır!
Şifadır!
Nimettir!
Bazıları rüyadır...
Bazıları tecrübe!
Kimileri de yüktür!
Bazıları iyi ki vardır, bazıları ise ne gerek vardır?
Hasret, kırgın, kızgın... Ve bazen artık insan insana hiç bir şey...
Kimi zaman vicdan azabı!
Kimi zaman ab-ı hayat...
Bazı insanlar, bazı insanlara örnekti!
Bazen de bataklık, kötülüklerin anahtarı idi!
Bazıları ise bir uçurumun kenarı!
Kimisi uzaklıktır!..
Bazen bir nefestir...
Kimi zaman gözyaşı!
Bazıları ise güçtür…
Evet
İnsan insana hep merhametli olmalı...
Kanayan yaraya merhem olmalı!
Güven vermeli!
Evvela insan,
Bir başkasının zindanı olmamalı!
Dertleriyle hemhal olmalı...
Cenneti olmalı cehennemi değil!
'Su gibi olmalı insan. Saf, temiz berrak. Onun gibi dümdüz, dolambaçsız, basit ama vazgeçilmez olmalı.'
