Evet yaşam buyunca kendimizi bir yolculuğun içinde bulmaktayız. Öyle anlar oluyor ki ansızın kapını çalan bir hayat yolculuğu çıka gelir...
Bu yolculuk beraberinde hüznü de sevincide getirir.
Bazen hüzün galip gelir bazen sevinç.
Her şey bitti dediğin anlar olur. Nasıl desem, hani olur ya zor gelir herşey, hayatta ki herşey üzerine gelir. Hüzün galip gelmiştir, o an aşamayacağını zannettiğin yolun içinde bulursun kendini. Misal; 'öldüm' dersin ya ama yaşarsın, 'yapmam' dediğini yapmaya başlarsın, 'katlanamam' dediğin şeylere katlanırsın, 'gitmem' dediğin yerlere gitmeye başlarsın, 'aramam' dediğini ararsın, insanın yolculuk boyunca karşılaştığı yoların bir kaç tanesi...
Bu yolculukta bir çok şey öğrenmekteyiz değil mi? Umudumuzu yitirdiğimiz anlar olur, işte o an unuttuğumuz bir şey var, o da 'Allah kuluna taşiyamayacağı yükü yüklemez' düsturunu hatırlayıp ona göre yol almak, Mü'mine yakışan da bu olsa gerek.
Her birimiz imtihanlarla dolu bir hayat yolculuğunu yaşamakta olduğumuzun bilincinde olmamız, bu hayat yolculuğunun bir çok şeyi beraberinde getirdiğini idrak etmek. Gülüyle/dikeniyle, sabırla, metanetle, şükürle, isyanla, yolculuğumuzun devam etmekte olduğunu.
Evet meşakatli bir hayat yolculuğu ama bu yaşananlar insanın yararınadır, lakin insan işte aceleci ve aciz..
Hayat yolculuğunda kendi benliğimizi bulmakta, her dem öğrenmekteyiz, iyi veya kütü karşımiza çıkan her yolda bir şeyleri öğrenmekte, yaşamakta ve tatmaktayız. Bir başka ifade ile kaderin çizdiği yolda ilerlemekteyiz.
Dileğim bu; hayat yolculuğumuz sabır ve şükür edenlerden olup yola revan olmaktır ..
