Bazen sadece dinlediğimiz ya da duyduğumuz bir gün sonra unuttuğumuz bir yaşamdan bahsedeceğim.
Birilerinin yaşadığı gerçeği ne kadar anlayabiliriz bunu bilmiyorum, ama bana göre önemli fakat unutulmuş birileri hep var bu hayatta. İşte bu bahsedeceğim de onlardan birisi.
Bir kız düşünün daha 20 sinde, annesi felç oluyor ve bütün yük ona kalıyor.17 yıl annesine bakıyor hiç beklemediği bir anda ablasını kaybediyor ve devamında babasını da. O dağ gibi sırtını dayadığı kişiyi de kaybediyor. Annesi artık onun çocuğu gibidir ve bir gün onu da kaybediyor. Tek başına mücadele başlıyor. Peki neye karşı hayata mı, hayır insanlara karşı. Evde tek kalamazsın ve artık başka hayatlara mahkum edilme sureci başlıyor. Ah ah ağabeyler hani baba gibi olmanız gerekiyordu? Siz değil miydiniz veda hutbesinde emanet olarak söz verdiğiniz?
Bir kızın hayatı sırf tek kalınca başkasının hayatı üzerinden yaşanmamalı onun da bir düşünce sahibi olduğu unutulmamalı. .
İşte Hazret-i Ömer’in ifadesi:
“Doğrusu biz, câhiliyye devrinde kadınlara hiç önem vermezdik. Nihayet Allah, İslâm’ın gelişiyle kadınlar hakkında ayetler indirdi ve onlara birçok hak tanıdı.”
