Ve özlemek..
Bence özlemek duyguların en yoranı, en acısı, en çaresiz bırakanı.. Sarılmak ya da görmek isterken, ikisinin de olmayışının şokunu, acının en çaresiz haliyle hissetmek.
İnsanı ebedi ayıran ve çaresiz bırakan ölüm.. Öleni özlemek ne acı. Kardeşime hissettiğim ve benim gibi hisseden herkesin özlem duygularını, Cemal Süreyya'nın babasına yazdığı dizilere benzetiyorum:
Sizin hiç babanız öldü mü?
Benim bir kere öldü, kör oldum.
Bu dizelerde çok şey var.. Ben de özlemekten kör oldum..
