Umut, bu hayatta ihtiyacımız olan tek şey. Çünkü umudumuz var oldukça hayata karşı olan inancımız güçlü bir şekilde yeşerecektir. İnanç dediğimiz şey aslında görmediğimize inanmaktır. Sonra görmediğimiz bu inancın mükâfatı inandığımız anı görmektir.
Yaptığımız hataları gördüğümüzde vicdanımızın sesini susturmak için “bu sefer bir tecrübeydi” der geçeriz. Meğerse tecrübe aslında hatalarımıza verdiğimiz bir isimdir.
Yaşadığımız dünyada herkes birinde bir şeyler değiştirmeye o kadar hevesli ki... Halbuki neden kimse bir şeyleri değiştirmeye önce kendinden başlamıyor?
Biz insanlar güçlü olabilmek için yanlış olan şeyleri yapıp kabullenmeye hazırız. Oysaki güçlü olmak için kabul ettiğimiz ve yaptığımız yanlışlar bizi hiçbir zaman güçlü ve doğru bir konuma getirmez. Tam aksine, yanlış olduğunu kabul edip terk etmek bizi daha güçlü ve doğru konuma getirir.
