İlk adımlarımız heyecan vericidir; mesela çocukken ilk adım atışımız gibi, ardından yürümeyi öğreniriz ve daha sonra koşmayı.
Bir bakmışız ki gözümüzde büyük, aslında küçük olan bir dünyanın içindeyiz. Kendimizi sonsuz rahat hissedeceğimizi zannettiğimiz bir dünya ama ne yazık ki öyle olmuyor.
Allah Teâlâ hiçbir kuluna kaldıramayacağı yük yüklemez. Bizler bu yükün kendimize ait olmadığını, bunun üstesinden gelmeyeceğimizi zannederiz. Fakat bunu da atlatırız, belki bir iman gücüyle, belki bir tevekkülle.
Zorluk, iman gücüyle hissedildiğinde aslında zor değildir. Ne güzel O’na tamamen kendimizi adamak, zorluğun ondan geldiğine inanmak, bunu hissettiğimizde ne güzel gelir bize zorluk. Çünkü Sonuçta Allah var, O verirse imtihan verir, O kullarının sıkıntı çekmesini istemez.
Tam tevekkülle Rabbimize dönelim. Rabbimize bir dönüştür bu dünya, bir azık toplama yeri. İnsanoğlu döner bir gün Rabbine, o zaman anlar dünyaya neden gelişini.
Allah Teâlâ bu dünyaya aldanmadan Ahiretimiz için çalışmayı cümlemize nasip etsin.
Selametle...
